این خانه سیاه است | عمومي

این خانه سیاه است

این شهر تاریک است٬

این اتاق خلوت نیست٬

مسیر اشک ها تغییر کرده است

و از درون به خود می پیچند٬

این بغض کهنه درون من گندیده است

و بوی یأس می دهد

حس تهوع در من ماسیده

و انگار هرچه راه از درون به برونم بسته شده

این دردها درمان ندارند

دستم راه به جایی ندارد

چشمم خواب بی اشکی ندارد.

این شهر تاریک است

من نبودم که تاریک شد

تاریکی به چشم هایم چنگ انداخته

کابوس مرا می رباید

غرق شده ام در چهرۀ زشت زندگی انگار

و خانه ام سیاه است

بازگشت | عمومي

پس از مدت ها خلوت می کنم، با تعدادی آهنگ نوستالوژیک، یک دفتر شعر، یک قلم قدیمی، یک دلتنگی دائمی، یک لیوان چای، یک اتاق خلوت، دیوارهایی صبور، سفقی پر استقامت، دری که همیشه بسته می ماند:صندوقچۀ اسرار من؛ همان چشم های قبل ، خودی که هر جای دنیا بذارمش در هر نقطه ای از محور زمان همان است که بود

و خدایی که به قوا سهراب در همین نزدیکی ست، حیف که ما ش بو نداریم، حیف که ما کاج نداریم

و من دلم به همین باغچۀ کوچک خانه مان خوش است

و به خوابی که هر شب دیر یا زود چشم هایم را می رباید

9 | عمومي

۹

از اون روزی که خسته اومدم خونه و ناراحت بودم ۱ ماه و ۳ هفتۀ پر از احساسات قاتی پاتی گذشته و هنوز ۱ ماه و ۲ هفته مانده. خسته ام، تنهام، ناراحتم. حافظ گفته همونی می شه که من می خوام ولی نگرانی جزء برنامۀ هر روز من شده.

خاطره قرض می گیرم | عمومي

صاحب آن تگاه باید تو باشی، تو که برای بودنت خاطرات دیگران را قرض می گیرم و خودم و تو را جای آنها می نهم، و مسرور از این کاردستی زیبا لبخند و اشک بر چهره ام می نشیند و واقعیت را که باید کار خدا باشد آرزو می کنم.

اسپند | عمومي

اسپند دود نمی کنم٬

چشمم نزده اند٬

من به سادگی همین تنهایی

خوشبختم

و در میان پریشانی این جمعیت حسود

چشمی آن قدر روشن نیست

که بربایدم

و میان خاکستر اسپند بنشاندم!

بدتر از بد | عمومي

آخرین برگ دستمال بنفشم را هم مصرف کردم!!!

چرا همیشه بدتراز چیزی که فکرش را می کنم هم ممکنه پیش بیاد؟؟؟چرا؟؟؟حالا می فهمم بدتر از اونی که فکرش رو می کردم چیه؟؟؟

دردش خیلی زیاده.

زهایی | عمومي

پس از تاتی تاتی های بسیار

رها کرده ام دستم را،

              انگار که برای اولین بار

در غربتی قریب و مأنوس.

دیدگانم را پس میازار.

این چشم های بسته

        مردمکانی دارند

                   با یک عالم آرزو

و زندگی ای که

                 از دستان کسی نروییده است!

اینجا جایی نیست جز زمین | عمومي

دلم می خواد تف کنم تو صورت زندگی!

یه تف بزرگُ بعد هم رومو بکنم اون ور و برم٬

حیف که نمی تونم پیداش کنم٬

اگر هم پیدا کنم این خانومی و نجابت رو کجای دلم جا بدم!!!

...Sometimes...

...Sometimes...

Sometimes the whole day I just want to cry

,And leave my sorrow by

,And be the one to simply lie

That in this dark world of mine,

 everythin is just wonderfully…

        

یک لیوان آب کم بود‌‌‌‌‌‌‌.

یک لیوان آب کم بود‌‌‌‌‌‌‌.

        یک بشکه آب آوردم٬

                         ریختم در هاون٬

                                     کوبیدمش

قرار بود دلم خنک شود...

                           ...

                      ........

حالا اما

           در دلم آب می کوبند!!!

(برای پاییزی که نمی یاد)

 (برای پاییزی که نمی یاد)

به پاییز تو٬

هر روز محرم می شوم

و

در گردش برگ هایت

هر لحظه هزاربار غرق می شوم

و

رنگا رنگ

رنگا رنگ می شود

روزهایم

در تب تند آسمان سرخ

 یک غروب!!!

                                *                  *                  *

دلم می خواهد هرچه زودتر هوا پاییزی بشه و دلم پاییزی بگیره!!!

چشم هایم را می بندم٬

چشم هایم را می بندم٬

همه جا سفید است

مثل کشکی که تمام این مدت ساییدم!!!

                                                                         *          *        *

لطفاً نظرتون را بدید و بگید چه تصویری تو ذهنتون می یاد. خیلی خیلی مهمه!

خدا رو شکر

خدا رو شکر این ماه رمضان هم به یکی دیگه از آرزوهام که یه زمانی خیلی برام بزرگ و دور از دست رس بود رسیدم. دیروز موقع اذان کلی خدا رو شکر کردم٬ اما همون لحظه یه چیز دیگه هم به ذهنم رسید: وقتی بچه بودم و یه چیزی رو خیلی می خواستم و برای داشتنش خیلی تلاش می کردم بعد از اینکه به دستش می آوردم متوجه می شدم که اون قدر هم که من فکر می کردم مهم نبوده وشاید اون قدر که فکر می کردم ازش لذت نمی بردم٬ منظورم این نیست که ناشکری می کردم٬ نه! اصلاً منظورم این نیست٬ قدرشو می دونستم اما بعد ز مدتی دیگه جذابیت نداشت. اون موقع فهمیدم که هیچ وقت نباید خودمو ناراحت کنم برای چیزی که ندارم چون وقتی تود چیزو داشته باشم بعدش یه چیزه دیگه می خوام و این روال همین طوری ادامه پیدا می کنه. این طبیعت آدم هست می دونم٬ اما به هر حال من به این نتیجه رسیده بودم. همیشه اگه چیزی رو که ازش خوشم می اومد داشتم خوشحال می شدم اما اگه نداشتم ناراحت نمی شدم٬حسرت نمی خوردم. دیروز وقتی خدا رو شکر کردم یه لحظه این فکرها اومدن به ذهنم با خودم گفتم این آرزو هم مثل خواستم بقیه چیزها وفتی داریش و بر آورده می شه عادی میشه. از این فکر خودم ترسیدم٬ گفتم یعنی آلان اون چیزی که این همه براش دعا کردم و از هدا هواستم به این راحتی بی ارزش شد؟؟!!

اما اون فکر ها مال یه لحظه بود٬ خو که فکر کردم دیدم اون چیزهایی که داشتنشون عادی می شه و از چشم می افتن مادیت هستن. یه چیز هایی هست که هیچ وقت بی ارزش نمی شن مثل آرزویی که من داشتم و حالا برآورده شده و حالا هزار بار خدا رو شکر می کنمو اصلاً هم ارزششو از دست نداده٬ مثل دوست داشتن٬ مثل تلاش رای راضی کردن کسایی که دوستشون داریم٬ مثل کمک کردن به بقیه( که در ضمن من تا حالا نفهمیده بودم چه لذتی داره).  

دستان مادر

برای مامان مهربانم                          دستان مادر

هیچ

به یاد نمی آورم

کِی خدا را شناختم،

کِی خدا به اندازۀ تمام دنیا برایم بزرگ شد،

و کِی از اندازۀ تخیل من مهربانتر شد؛

اما یادم می آید

از وقتی بچه بودم و شناختمش زن بود

با چادری سفید و مشکی

که تمام دنیا را بغل می کرد

و یادم می آید

از روزی که بهشت خدا را تصور کردم

همیشه قسمتی از آن کم بود،

گم شده بود.

سالها دنبالش گشتم

دنبال آن قسمت

و حالا

امشب

پیدایش کردم.

آن قسمت

همیشه در دستان تو بود

وقتی نوازشم می کردی.

و من خدا را از روزی یافتم

                                                                            که تو با دستانت در آغوشم گرفتی

از این ستون تا آن ستون فرج است

 از این ستون تا آن ستون فرج است

        بیا و حرف هایت را بر روی ستونها ن

  من در این نابسامانی می مانم٬

                کدام حرفت را از کدام ستون بخوانم

من در این بعد زمان

         به گیجی می مانم

           که میان آسمان و زمین

                    می رود

                  از این طرف به آن طرف

                        و میان ستونهای حرف های تو

                                        آبستن تغییر می شود.

به شکل عجیب و مرموزی

به شکل عجیب و مرموزی

به سان عجیب ترین اتفاق این روزها

من به این خیابان،

به آن پیرمرد ژنده پوش لال

و به جوانه ای که کنار درخت پوسیده

                              روییده است،

دل بسته ام

و هر روز گذر از آنجا

                      برای من

                         تولد حسی بکر

                              حسی تازه

جدا از تمام حس های دیگر است!!!!

دل بیچارۀ من خودت را به در و دیوار نکوب

دل بیچارۀ من خودت را به در و دیوار نکوب

تو مال این رؤیاها نیستی

چه برسد به این که آنها مال تو باشند.

کاش شبی کسی هم چنگی به دل ما بزند

کاش شبی کسی هم چنگی به دل ما بزند

یک نفس بیاید و تفـألی به خیال ما بزند

و آنگاه که دست هایمان

و آنگاه که دست هایمان

                         به وداعی تلخ بالا می آید

و فاصلۀ میان من و تو

                        کمتر از چهار بار زنگ ساعت است،

دل می بندم

            به هر روز دیدنت

                                در خاطره ای از خاک و فیروزه

                                 میان دیوار هایی سفید و پیر

                                که از ما جان می گرفتند

                                                  و از آنها جان می گرفتیم

      و به صدای

                   فریادی،

                           خنده ای،

                                    بغضی شاید،

                                     از جنس یک دنیا بی خبری

...وآنگاه که اشک من ،

                    به زلالی دلبستگی تو،

از چشم هایم می گریزد

                        تا از خوابی بگوید

                                          که رؤیای چهار سال را می نماید

دستت را به من بده

                      که دلتنگی مان در این روز پایانی

                                                             تمام ناشدنی ست!!!

برای دانشکده ادبیات اهواز

         برای دانشکده ادبیات اهواز

چهار سال نه،

             چهار سال نه، که به اندازۀ یک عمر

                                                          آمدیم و رفتیم

                                                          آمدیم و رفتیم

جای پایمان را بر سنگفرش های حک کردیم

و عطر قهقهه ها ی شاد و اندوه اشک هامان

                را لا به لای درخت های حیاط پشتی پراکندیم

فضا،

     آکنده بود از دوستی،

                          از چشمانی مست،

                                            از دغدغه ها و آرامش ها

      که سه گوشۀ وجودمان را به سه گوش پیوند زدیم

وچهار سال مثل یک خواب شیرین

                                   گذشت........

امروز،

       از خواب پریده ایم

و دلمان سخت تنگ است

تنگِ باران و

صدای شـــــلاق بوسه هایش بر سر و صورت سه گوش

                                  بر ستونهای سفید و پیرش

                                  برسبزی گلها و گرمی جمع دوستان در پناه سقف

برای بوی خاک سه گوش

برای یک صدای مشتاق به ما

                                 هم آوا با صدای باران

...........و این همه به سر رسید

این همه به سر رسید و ما ماندیم؛

                              ماندیم و حیاطی پر از خاطرات سه گوش!!!

از گوشۀ چشمانم آغاز می کنی تا به انتهای گونه هایم | عمومي

از گوشۀ چشمانم آغاز می کنی تا به انتهای گونه هایم

از چانه ام

            گلویم

              گردنم می گذری

        و در انتهای این سفر دراز

                ناگهان بند می آیی.....

                                   ..................

                                 ..........................

    بی نشان؛ بی ردپا

   خشک می شوی

   می گریزی

   می روی

    خاطره ای می شوی

                    شسته، رُفته!!!!!!!

ویک شب مست شدم | عمومي

ویک شب مست شدم

                  و زمین را پر از ابهام و سؤال

                                                    به زمان گره زدم

                                                            و گره زدم

                                                            و گره زدم

تا صبح که ناگهان از پشت پیچیدگی کوه های بلند

                                                                     آفتاب سر زد

                                          و عشق در من جوانه!!!

سایه هم که باشی | عمومي

سایه هم که باشی

                          بالاخره از سرم می افتی

می بخشی گلم‌‌‌‌٬

                     خیال بودن با تصورت را می گفتم!

                                         سحر