برای دانشکده ادبیات اهواز
چهار سال نه،
چهار سال نه، که به اندازۀ یک عمر
آمدیم و رفتیم
آمدیم و رفتیم
جای پایمان را بر سنگفرش های حک کردیم
و عطر قهقهه ها ی شاد و اندوه اشک هامان
را لا به لای درخت های حیاط پشتی پراکندیم
فضا،
آکنده بود از دوستی،
از چشمانی مست،
از دغدغه ها و آرامش ها
که سه گوشۀ وجودمان را به سه گوش پیوند زدیم
وچهار سال مثل یک خواب شیرین
گذشت........
امروز،
از خواب پریده ایم
و دلمان سخت تنگ است
تنگِ باران و
صدای شـــــلاق بوسه هایش بر سر و صورت سه گوش
بر ستونهای سفید و پیرش
برسبزی گلها و گرمی جمع دوستان در پناه سقف
برای بوی خاک سه گوش
برای یک صدای مشتاق به ما
هم آوا با صدای باران
...........و این همه به سر رسید
این همه به سر رسید و ما ماندیم؛
ماندیم و حیاطی پر از خاطرات سه گوش!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر